آشنایی با پاپ فرانسیس

روزی یکی‌ از ما پرسیده بود که آیا با پاپ فرانسیس که تازه انتخاب شده است آشنایی داریم؟

وقت آن رسیده است که در این ایام که ایشان برای جشن جوانان به کشور برزیل رفته اند با ایشان بهتر آشنا شویم:

ایشان در سال ۱۹۳۶ در کشور آرژانتین به دنیا آمدند، و سپاس به گروه همراهان مسیح پیوست تا به صورت جدی و عمیق درس الهیات را بخوانند و در این راه به مقام اسقفی رسیده اند، ولی‌ اسقفی که بسیار ساده زندگی‌ میکرد و حتی در ساختمان مخصوص اسقفان نیز سکونت نداشتند بلکه یک خانه خیلی‌ ساده و فقیرانه داشتند و در شهر با مترو و وسایل عمومی‌ مثل سایر مردم رفت و آمد میکردند و در یک رستوران ساده و کوچک غذا میخوردند، به مردم و مخصوصا به فقرا بسیار توجه داشتند و سعی‌ میکردند هر چه بیشتر به مردم نزدیک شوند.

در ماه مارس، همانطور که میدانید پاپ بندیکیت شانزدهم به دلیل کسالت و ضعف استعفا داده که البته حرکت بسیار خوبی‌ به نظر میامد، پس از آن کاردینال‌ها جمع شدند که کس دیگری را به عنوان اسقف رم انتخاب کنند که در آن زمان این اسقف آرژانتینی نظر خود را درباره کلیسا و ماموریات آن اینگونه بیان کرد:

"سخنرانی کاردینال جورج ماریو برگوگلیو پیش از جلسۀ محرمانۀ انتخاب پاپ

در طول همایشهایی که پیش از تشکیل جلسۀ محرمانه برای انتخاب پاپ برگزار شد، کاردینال جورج ماریو برگوگلیو سخنرانی چشمگیری در حضور برادران کاردینال خود انجام داد. سپس نسخۀ دستخط آن را به کاردینال کوبایی، جـِیمی اورتگا تقدیم کرد و او آن را با اجازۀ وی، علنی ساخت.

به تبشیر اشاره شد. این دلیل وجودی کلیسا است. «شادی شیرین و تسلی‌بخش بشارت را حفظ کنیم» (پاپ پل ششم). این همان عیسی مسیح است که از درون، ما را به این سمت سوق می‌دهد.

۱- تبشیر مستلزم غیرتی رسولی است.

تبشیر مستلزم این است که کلیسا آزاد باشد تا از خود بیرون آید. کلیسا فراخوانده شده تا از خود بیرون آید تا به اقصا برود، نه تنها اقصای جغرافیایی، بلکه همچنین به اقصای زندگیها، یعنی به هر جا که سرّ گناه هست، درد، بی‌عدالتی، جهل و نفرت مذهبی و فکری هست، هر جا که همه نوع مصیبت هست.

۲- وقتی کلیسا از خود بیرون نمی‌آید تا بشارت دهد، تبدیل می‌شود به نقطۀ مرجع خود و در نتیجه، بیمار می‌گردد (ر.ک. زنی که در انجیل بر خود خم شده بود). بیماریهایی که در طول زمان، در نهادهای کلیسایی بروز می‌کنند، ریشه در این مرجعیت خویش دارد، که نوعی خودشیفتگی الاهیاتی است.

در کتاب مکاشفه، عیسی می‌فرماید که بر در ایستاده، در را می‌کوبد. مشخص است که این آیه به این واقعیت اشاره دارد که او از بیرون، در را می‌کوبد تا بتواند داخل شود... اما من به لحظاتی می‌اندیشم که عیسی در را از داخل می‌کوبد تا به او اجازه دهیم بیرون بیاید. کلیسایی که مرجعِ خودش است، می‌کوشد عیسی مسیح را در داخل خود نگاه دارد و اجازه ندهد خارج شود.

۳- کلیسا وقتی مرجع خودش می‌شود، بی‌آنکه بداند، بر این باور است که نوری دارد که مخصوص خودش می‌باشد؛ چنین کلیسایی mysterium lunae را نادیده می‌گیرد و در نتیجه، منجر به بیماری چنان وخیمی می‌گردد که همان دنیایی بودن روحانی است (به گفتۀ هانری دو لوباک، این بدترین بیماری‌ای است که می‌تواند در کلیسا بروز کند). این امر منتهی می‌شود به زندگی کردن برای جلال دادن یکدیگر.

به بیانی ساده‌تر، دو تصویر از کلیسا هست: کلیسای بشارتی که از خود بیرون می‌آید، «Dei Verbum religiose audiens et fidenter proclamans» یا کلیسای دنیوی که در خود فرو می‌رود، و نیز از خود و برای خود.

این باید ما را در خصوص تغییرات و اصلاحاتِ ممکن که برای نجات جانها ضروری هستند، روشن سازد.

۴- در خصوص پاپ بعدی: مردی لازم است که بر اساس سیر و نظاره بر عیسی مسیح و پرستش عیسی مسیح، به کلیسا کمک کند تا از خود بیرون بیاید که به اقصای زندگیها برود، به آن یاری رساند تا مادر بارور باشد، و با «شادی شیرین و تسلی‌بخش بشارت» زندگی کند."

در این متن میتوانیم بهتر تعارض فکر و هدف او را پی‌ ببریم.

سپس ایشان به عنوان پاپ انتخاب شده و در اولین ملاقاتی که از بالای بالکن با مردم که در میدان بزرگ واتیکان جمع شده بودند، خود را به صورت کاملا ساده فقط اسقف رم معرفی‌ کردند و سپس طبق ادب و رسوم قبلی‌ که میبایست به همه برکت بدهند، ابتدا از مردم خواستند که در سکوت چند دقیقه برای خود و همه دعا کنند و سپس به همه برکت دادند.

اسمی که ایشان برای خود انتخاب کردند همان فرانسیس آسیزی, قدیسی که بسیار فقیر بود و با فقرا زندگی‌ میکرد می‌باشد.

به نظر من، انتخاب ایشان بسیار خوب می‌باشد چرا که از کشوری غیر اروپایی و نسبتا فقیر میباشند، و از همان ابتدا خیلی‌ ساده زندگی‌ میکردند و بسیار ساده با مردم صحبت میکردند، ایشان در رم نیز منزل خاص و بزرگ مخصوص پاپ را قبول نکرده بلکه در ساختمان و منزل مخصوص کشیشان خارجی‌ برای خود اتاقی‌ اجاره‌ کرده اند و در میان کشیشان دیگر زندگی‌ میکنند.

ایشان بدون ترس هر وقت به شهر میروند به مردم نزدیک شده و با فروتنی کامل با مردم برخورد میکنند و مخصوصا بچه‌ها را محبت میکنند و با مردم دست میدهند

البته با همه این سادگی‌، یاد آوری میکنند که باید با جدیت و کوشش بسیار مسیح را پیروی کنیم، حتا در جمع اسقفان کشور ایتالیا به آنها یاد آوری کرد که باید نه‌ به عنوان روسا بلکه به عنوان خادمین مردم در سادگی‌ زندگی‌ کنند و به مردم توجه بیشتری داشته باشند

اولین بار که از واتیکان خارج شده در شهر رم کجا رفته؟

به دیدن زندانیها در یکی‌ از زندانهای شهر، و اولین بار که از ایتالیا بیرون آمده به جزیره‌ که در وسط دریای مدیترانه جا دارد و در آنجا خیلی‌‌ها از آفریقا کوشش میکنند که پناهنده بشوند و متأسفانه بعضی‌ها چون با قایق خیلی‌ ساده آمده بودند غرق میشدند، پس پاپ برای اینها به سادگی‌ دعا کرده و تاج گلی‌ برای یاد آوری از این کشته شدگان به دریا انداخته 

و به خاطر بی‌ توجهی‌ کشورهای توسعه یافته، که به این فقرا و بیچارگان توجه نمیکنند از خدا برایشان بخشش طلبید.

و به این کشور‌ها یاد آوری کرد که چگونه خدا از قأیین که قتل برادرش بوده ، پرسیده بود: " با برادرات چیکار کردی؟"

در کشور برزیل نیز تقاضا کردند که گروه کر مخصوص به استقبال ایشان نیاید در عوض با سرود بچه‌ها از ایشان استقبال کردند.

و در سخنرانی‌ خود از مردم برزیل تشکر کرد و گفتند که برای ورد به قلب مردم اجازه می‌خواهم به در دلهای آنها با احترام در بزنم و از ایشان اجازه بخواهم که اجازه دهند وارد شوم و این هفته با آنها زندگی‌ کنم.

برای اینکار نه طلا و نه نقره دارم، بلکه آنچه که خیلی‌ بالاتر و با ارزشتر است به من داده شده، یعنی‌ عیسی مسیح را برای شما می‌‌آورم که این آتش محبت برادرانه را که در قلب همه ما می‌سوزد، شعله ور کنیم

در خاتمه یاد آوری کنم که در کلیسای کلدانی کاتولیک ما یک پاتریارک نوین نیز انتخاب شده که خیلی‌ خوب و مفید خواهد بود و تا به حال رفتار نژاد پرستانه بعضی‌ها را محکوم کرده و گفت که ما باید نه فقط کلدانی‌ها بلکه همه را در نظر گرفته و خدمت کنیم

در نتیجه خدا را شکر کنیم.

علاوه بر این تازگی جلسهٔ همه اسقفان کلدانی ما در بغداد برپا شده تا بعضی از تصمیمات لازم را بگیرند و اسقفان جدید و جوان را برای بعضی از شهرهای عراق انتخاب کنند

آرامش مسیح بر شما باد